Aanbevolen door de redactie. Kerstkiekjes uit de jaren 50 & meer

De Spaanse Nobelprijswinnaar Santiago Ramón y Cajal schreef al in 1905 een verhaal waarin de bevolking werd gecontroleerd door middel van een vaccin. Verder: Kerstkiekjes uit de jaren vijftig en zestig, de communist met een voorliefde voor kerstkalkoen; het dandy-achtige leven van Friedrich Engels & meer aanraders van de 360-redactie.

Omdat 360 niet alles kan vertalen wat de redactie leest, ziet en hoort, tippen wij voor u enkele interessante artikelen, documentaires, podcasts en fotoreportages die wij deze week zijn tegengekomen.

Complotdenkers

Een artikel uit El País onthult een weinig bekende kant van Nobelprijswinnaar Santiago Ramón y Cajal, die in 1905 een sciencefictionverhaal schreef over het beheersen van mensen door middel van injecties.

Een tip van editor at large Katrien Gottlieb: ‘Nu het vaccin dichterbij komt, wordt het verzet tegen deze inenting ook groter. We hoorden in eigen land al dat het vaccin niks anders is dan een chip die wordt ingespoten zodat elk individu in de gaten gehouden kan worden door de overheid. Nu blijken die theorieën van alle tijden te zijn. Hoe zit het nou ook alweer, was er eerst sciencefiction en daarna pas de zichtbare werkelijkheid? Dit (Engelstalige) stuk uit El País is een goed en speels tegengeluid voor de complotdenkers onder ons. 

Kerstkiekjes

Redacteur IJsbrand van Veelen stuitte op een bijzondere fotocollectie. ‘Dit beeldblog van vier jaar geleden is onverwoestbaar: 43 kiekjes van Amerikaanse vrouwen die in de jaren ’50 en ’60 poseren naast hun kerstbomen. Dat levert niet alleen een schitterend tijdsbeeld op, maar roept ook intrigerende vragen op over de levens van de geportretteerden.’

De scherpe journalistieke pen van Taub

Ben Taub is journalist van The New Yorker, het onvolprezen Amerikaanse magazine met schitterende longreads. Taub heeft op zijn 29ste al een indrukwekkende lijst van prestigieuze journalistieke prijzen op zijn naam staan, waaronder de Pulitzer Prize for Feature Writing van dit jaar voor zijn artikel ‘Guantanamo’s Darkest Secret’, over Mohamedou Ould Salahi, die van 2002 tot 2016 zonder aanklacht werd vastgehouden in Guantanamo Bay. 

Redacteur IJsbrand van Veelen tipt in de huidige editie van The New Yorker zijn zeer lezenswaardige artikel ‘Murder in Malta’, een longread waarin hij de achtergronden van de moord op de Maltese journaliste Daphne Caruana Galizia in 2017 blootlegt. 

Latijns-Amerikaanse luisterverhalen

Radio Ambulante is een Spaanstalige podcast van de Amerikaanse publieke omroep NPR. Elke aflevering komt er een Latijns-Amerikaans verhaal aan bod, soms over migranten in de VS, vaker over alles ten zuiden daarvan. De podcast wordt gepresenteerd door de Peruaanse schrijver Daniel Alarcón (fijne, warme stem) en biedt mooie, uitstekend geproduceerde reportages op locatie.

‘Prachtige en afwisselende verhalen,’ tipt redacteur Joep Harmsen. ‘Soms zijn het actuele verhalen, soms tijdloos, maar altijd vanuit een persoonlijk perspectief. Een aflevering die me in het bijzonder heeft geraakt is “Los cassettes del exilio”. In deze aflevering interviewt Alarcón de Chileen Dennis Maxwell, die op zolder oude videobanden van zijn vader vond. Zijn vader was tijdens de dictatuur van Pinochet naar Parijs gevlucht, en stuurde vanaf daar videobanden met persoonlijke boodschappen en verslagen van zijn wereldreizen aan zijn achtergebleven kinderen. Een ontroerend verhaal dat het grote politieke samenbrengt met het kleine persoonlijke, precies waar Radio Ambulante voor staat.’

Engels, de communist met een voorliefde voor kerstkalkoen

In deze longread voert de Amerikaanse auteur Christopher Sandford Friedrich Engels, medestichter van de de marxistische theorie, aan als ‘levend bewijs van de essentiële humaniserende tegenstrijdigheden van de mens’. Engels verdiende circa 1000 dollar per maand, een constructie van zelf toegekende bonussen, onkostenvergoeding en winstuitkering, in een tijd dat een dokter goed was voor $200. Bij zijn dood liet Engels het moderne equivalent van $4 miljoen achter in een portefeuille van aandelen in van alles, van zijn plaatselijke gasbedrijf tot het koloniale investeringsfonds van de Britse regering. ‘Ik ben niet zo simpel om over deze zaken de socialistische pers te raadplegen’, schreef hij aan socialist Eduard Bernstein. Daarvoor had hij The Economist.

Sandford: ‘Het zegt iets over de ambivalentie van het vermogen van de mens tot gepassioneerd altruïsme en zijn eeuwige zoektocht naar materiële bevrediging dat de belangrijkste architect van Het Communistisch Manifest ook een fijnproever en oenofiel zou kunnen zijn met een bijzondere voorliefde voor het traditionele kerstkalkoen, afgerond met een genereuze portie van wat hij “tipsy-cake” noemde en een liefdevolle aanraking, zo niet meer, met iedere vrouw die onvoorzichtig genoeg was om onder de maretak te belanden.’

Een relevant verhaal in onze huidige cancel culture, zegt hoofdredacteur Laura Weeda, waarin die ambivalentie van de mens te vaak over het hoofd wordt gezien.