In Night Always Comes staat de Amerikaanse huizencrisis centraal, maar vooral het gevecht van één vrouw om haar bestaan overeind te houden. ‘Vanessa Kirby’s spel toont van begin tot eind een combinatie van vastberadenheid en hulpeloosheid.’
Tussen de voicemails van haar schuldeisers door luistert Lynette naar het nieuws over de Amerikaanse huizencrisis. De hoofdpersoon van Night Always Comes, die vanaf 15 augustus op Netflix te zien is, staat op het punt haar huis uitgezet te worden vanwege onbetaalde schulden. ‘Lynette (Vanessa Kirby) woont samen met Doreen (Jennifer Jason Leigh), haar vreselijk onverantwoordelijke, instabiele moeder, en Kenny (Zack Gottsagen), haar oudere broer met het syndroom van Down’, beschrijft The New York Times. Ze combineert drie banen: barvrouw, bakker en sekswerker.
Zij en haar moeder hebben genoeg geld bij elkaar gesprokkeld om de aankoop van hun huis te starten, maar laatstgenoemde komt niet opdagen op de afspraak voor de aanbetaling en besteedt deze aan een nieuwe auto. De film van Benjamin Caron volgt Lynette één nacht, ‘waarin ze wanhopig streeft naar het onmogelijke: $ 25.000 [€ 21.400] vinden. Ze benadert een rijke klant, gespeeld door Randall Park, die haar in haar gezicht uitlacht als ze het bedrag noemt dat ze nodig heeft.’ Vervolgens steelt ze zijn auto en wordt alles van kwaad tot erger.
Glenn Kenny, recensent van de The New York Times, is zeer onder de indruk van de hoofdrolspeelster: ‘Kirby’s spel toont van begin tot eind een combinatie van vastberadenheid en hulpeloosheid.’ De Wall Street Journal is het daarmee eens en noemt haar personage ‘boeiend’. The Hollywood Reporter vindt vooral de scènes met haar broer, die ze ‘mee moet slepen in een reeks gevaarlijke situaties’, ontroerend. In zijn ontwapenende onschuld wordt hij met grote gevaren geconfronteerd – zonder dat je haar daarvoor veroordeelt, aldus recensent David Rooney. Maar hij betreurt dat de film niet dezelfde kritische kracht heeft als de gelijknamige roman van Willy Vlautin (2021). Het scenario van Sarah Conradt is ‘meer gericht op de afdaling van de hoofdpersonen naar de hel dan op de meedogenloze economische context van een Amerika dat voortdurend gentrificeert en verwatert daarmee de maatschappijkritiek die het boek zo goed maakte’.
Ook Variety is minder overtuigd door het geheel, inclusief de rol van Kirby, al bootst de Britse een ‘onberispelijk Pacific Northwest-accent’ na. Wel houdt Night Always Comes je volgens het blad scène voor scène op het puntje van je stoel. ‘De relaties tussen de personages zijn raak en overtuigend neergezet. De cinematografie – zoals te verwachten in Portland – benut de stad en haar omgeving ten volle. Cameraman Damián García toont zich hier op het hoogtepunt van zijn kunnen, met beelden die het verhaal de allure van een rauw avontuur geven. Alleen dat al maakt deze nachtelijke odyssee de moeite waard.’
Night Always Comes, sinds 15 augustus te zien op Netflix
