In ROHTKO behandelt videokunstenaar Łukasz Twarkowski de commercialiteit van kunstwerken. Waarom zou een vervalsing minder waard zijn dan het origineel? Met videobeelden onder begeleiding van muziek vertelt hij het verhaal van een vervalsing van Mark Rothko, die zich overigens ook afvroeg wat de waarde van een schilderwerk bepaalt.
De voorstelling ROHTKO van regisseur en videokunstenaar Łukasz Twarkowski gaat over een van de grootste kunstvervalsingsschandalen uit de geschiedenis: maar nog meer over fundamentele vragen die gesteld kunnen worden over waarde en authenticiteit in de kunst. Kan een goed kunstwerk bijvoorbeeld ook goedkoop zijn? Waarom is een echt schilderij miljoenen meer waard dan een schilderij dat is nagemaakt – hoe goed en waarachtig het ook gedaan is – als het pigment uit een andere tijd komt? Wat heeft de kapitalistische kunstmarkt met de waarde van kunst gedaan? Kortom: de commercialisering waar uitgerekend een Mark Rothko enorm mee worstelde.
Geïnspireerd door de oosterse denker Byung-Chul Han stelt ROHTKO het westerse geloof in de uniciteit van kunst en kunstenaar ter discussie.
Twarkowski krijgt het voor elkaar om grote kwesties in een theatraal spektakel aan de orde te stellen
Eleanore de Sole, echtgenote van de steenrijk geworden CEO van Gucci had het meesterwerk van Mark Rothko in 2004 voor 8,3 miljoen dollar gekocht bij de New Yorkse galerie Knoedler & Co, die zo’n veertig schilderijen van abstracte expressionisten als Robert Motherwel, Pollock en Rothko verkocht die bleken te zijn vervaardigd door de Chinese wiskundeleraar Pei-Shen Qian in een garage in Queens. Ze was ontroostbaar en spande een rechtszaak aan.
Twarkowski krijgt het voor elkaar om die grote kwesties in een theatraal spektakel aan de orde te stellen via begeleidende teksten op grote schermen: – ‘For a moment, it was a Rothko,’ laat hij Domenico de Sole zeggen. Totdat het het niet meer was… en dus geen kunst en niet mooi?
ROHTKO, Łukasz Twarkowski, ITA, Amsterdam 25-28/6
