Met haar nieuwste album Girl Violence bevestigt King Princess haar status als provocateur en popster en verkent ze opnieuw de grenzen van verdriet, woede en verlangen.
Op haar nieuwe album Girl Violence, dat half september verscheen, grijpt King Princess volgens de recensenten terug op een mengeling van brutaliteit en kwetsbaarheid die haar doorbraak kenmerkte. ‘Het is gepolijst maar ook instinctief, een plaat waarin pijn en plezier, verdriet en woede hand in hand gaan’, schrijft Paste Magazine.
AP News spreekt van een werk dat ‘even eigenzinnig als oprecht’ is, waarin ‘queer verlangen en emotionele turbulentie worden verbonden met ambient synths en gruizige gitaren’. Hoogtepunten zijn volgens hen Girls en Cry Cry Cry, nummers die ‘tegelijk intiem en explosief aanvoelen’. Volgens The New Yorker heeft Mikaela Straus, haar echte naam, op zesentwintigjarige leeftijd al een reputatie opgebouwd als ‘popster en provocateur van een nieuwe generatie’. Het New Yorkse magazine spreekt van een thuiskomst.
‘Van rauwe humor tot openlijke wanhoop – en dat maakt het album onweerstaanbaar’
Maar niet elke recensent is onverdeeld positief. Indie Is Not A Genre noemt het album ambitieus, maar ook ‘oneffen’, met enkele songs die te veel op eerder werk lijken. Readdork vindt die oneffenheid juist een kracht: ‘King Princess toont lef door contrasten uit te vergroten – van rauwe humor tot openlijke wanhoop – en dat maakt Girl Violence onweerstaanbaar.’
Het ongemak en de intensiteit komen volgens Melodic Magazine het scherpst naar voren in de titeltrack, die ‘niet gaat over fysieke, maar psychologische girl violence: de wonden, de rivaliteit en het verlangen dat onderhuids woedt’.
