Kristen Stewart zet met The Chronology of Water een opvallend regiedebuut neer. De film, gebaseerd op de memoires van de Amerikaanse schrijver Lidia Yuknavitch, kan rekenen op lof én kritiek.
De memoires van de Amerikaanse schrijver Lidia Yuknavitch (1963) naar het grote scherm brengen is geen geringe opgave, meent cultuurmagazine I-D. Toch zijn veel recensenten lyrisch over de verfilming door Kristen Stewart. De Californische actrice zou met The Chronology of Water ‘glansrijk [slagen] achter de camera’, met een eerste speelfilm die I.D. ‘ambitieus en abstract’ noemt. Het autobiografische relaas waarop de film is gebaseerd ‘is het meedogenloze verslag van seksueel geweld in haar [Yuknavitchs] jeugd, gevolgd door jaren van vlucht (in drugs, hyperseksualiteit en zelfdestructief gedrag), waarna de auteur (…) haar pijn kanaliseert in de literatuur’, beschrijft The Hollywood Reporter.
Volgens Variety slaagt Stewart waar velen faalden: ‘Als regisseur balanceert ze op een koord: ze maakt een film die vrijwel uitsluitend over bewustzijn gaat, en laat ons alles zien zonder ooit té expliciet te zijn.’
‘Zoals te verwachten haalt Stewart het beste uit haar acteurs,’ aldus Variety
Hierbij spelen zowel de audio als het camerawerk een grote rol, die beide de kijker tot de psyche van de hoofdpersoon doen doordringen. Ook wordt het acteerwerk van onder andere Imogen Poots geprezen. ‘Zoals te verwachten haalt Stewart het beste uit haar acteurs,’ aldus Variety. Het duo zou erin slagen Lidia ‘niet te reduceren tot een optelsom van pijnlijke herinneringen’ maar haar in al haar nuances en complexiteit te verkennen, volgens Rolling Stone. Het magazine noemt de manier waarop de regisseur ons onomwonden in het verhaal stort een beetje ‘punk’.
Die aanpak overtuigt niet iedereen; vooral uit het VK klinkt stevige kritiek. Time Out prijst Stewarts ambitie, maar vindt de film ‘te lang en herhalend’. The Upcoming struikelt over ‘clichés’, ‘overgestileerde opnamen’ en een pretentieuze toon die het emotionele gewicht zou ondergraven. The Arts Desk meent dat de vorm het gevoel overvleugelt, Radio Times noemt de film ‘zelfgenoegzaam en naïef’, en The Guardian prijst weliswaar de intense, zintuiglijke regie en het sterke spel van Poots, maar bekritiseert tegelijk ‘jeugdig indie-gehannes’ en clichématige stileringen die vertragend werken. Zelf zal Stewart misschien niet al te veel over deze kritiek inzitten; fouten, zegt ze in een interview naar aanleiding van de film, zijn ‘fucking hot’.
The Chronology of Water verschijnt januari 2026 in de bioscoop.
