Het album Lux van de Catalaanse zangeres Rosalía vereist aandacht en concentratie van de luisteraar; een bewuste tegenreactie op de vluchtige, door algoritmes gedreven popmuziek van tegenwoordig.
In een wereld waarin luisteraars steeds meer worden aangemoedigd om achterover te leunen en het werk aan algoritmen en AI over te laten, zou het enorm bemoedigend zijn als we een album omarmen dat precies het tegenovergestelde van ons vraagt, schrijft Alexis Petridis in The Guardian. De gelauwerde Catalaanse singer-songwriter Rosalía windt er geen doekjes om dat dat precies is wat ze met Lux van haar luisteraars verlangt. Op de vraag in een podcast van The New York Times of het album – dat een liedcyclus in vier ‘movements’ bevat gebaseerd op de levens van verschillende vrouwelijke heiligen, waarop ze in dertien verschillende talen zingt onder begeleiding van het London Symphony Orchestra en dat in geen enkel opzicht klinkt als voorganger Motomami uit 2022 – niet erg veeleisend is, antwoordt ze: ‘Absoluut.’
Lux zou, vervolgt de Nieuw-Zeelandse omroep RNZ haar antwoord, een reactie zijn op de snelle dopamineshot die gedachteloos scrollen op sociale media met zich meebrengt: iets waar je je aandacht echt bij moet houden. Toch, aldus Petridis, is het album niet ‘louter experimenteel’, daarvoor zijn de nummers ‘te doortrokken van emotionele rauwheid’. Het zijn ‘stuk voor stuk prachtige songs, vol opvallende momenten. (…) Hoeveel moeite er ook in de totstandkoming is gestoken – van het leren van al die talen tot het inhuren van Pulitzerprijswinnaar en klassiek componist Caroline Shaw voor de arrangementen – Lux is te dramatisch, te doorleefd om te voelen als slechts de uitwerking van een slimme hypothese.’
‘Het is een opera-achtige klaagzang voor een nieuwe generatie’
Ondanks alle eruditie en grensoverstijgingen is Lux geen gigantisch pakket huiswerk, meent ook Pitchfork: ‘Het is een opera-achtige klaagzang voor een nieuwe generatie, een verfijnd oratorium voor het rommelige hart. Ja, de credits lezen als een conservatorium’ – Catalaanse koren, klassieke muzikanten en Pharrell Williams, om er maar een paar te noemen – ‘maar Rosalía’s stem blijft het middelpunt.’
‘Er móét een andere manier zijn om pop te maken. Björk heeft het bewezen. Kate Bush heeft het bewezen,’ licht de zangeres zelf haar motivatie nader toe – waarmee ze niet alleen afgeeft op het huidige mediaklimaat, maar ook op het mainstreammuzieklandschap.
