Bezweet en betast maar wel altijd op tijd

Te laat op je werk komen geldt in Japan als een doodzonde. En dus zitten de treinen tijdens het spitsuur overvol. Pogingen om het werkverkeer te spreiden liepen tot nu toe op niets uit. Een Japanse journalist ging op zoek naar de oorsprong van de Japanse pünktlichkeit.

De tijd van de stampvolle treinen is weer aangebroken. Het is bepaald geen lolletje om in klamme wagons tegen andere passagiers aangeplakt te staan van wie het zweet afdruipt en maar nauwelijks je evenwicht te kunnen bewaren in de menselijke springvloed die je dreigt te overspoelen. Maar even vervelend is de ergernis die zich in deze verstikkende atmosfeer van de mensen meester maakt. Her en der nemen de shitauchi (het klakken met de tong om je ergernis te laten blijken) en de vermoeide zuchten toe. Waar sommigen tekeergaan tegen een buur die op hun tenen is gaan staan of hen een duw in de rug heeft gegeven, wachten anderen op de volgende halte om de schuldige bij het uitstappen een vernietigende blik te kunnen toewerpen. De ongewenste intimiteiten, die voortdurend onderwerp van gesprek zijn (zie kader), zijn ook voor mannen een probleem; wanneer ze ingeklemd staan tussen vrouwelijke passagiers, moeten ze te allen tijde hun handen omhooghouden om anderen te laten zien dat ze zich weten te gedragen.

Verder lezen?
Kwaliteitsjournalistiek kost geld. Maar je wilt 360 misschien liever eerst proberen. Daarom kun je gastlid worden. Je krijgt dan direct 3 artikelen, onze gratis nieuwsbrief en maandelijks een artikel naar keuze.
Ja, ik word gastlid