‘De hoop dat we na de pandemie betere mensen zouden worden, is verdampt’

Muurschildering in het centrum van Merida, Yucatan, door de Mexicaanse kunstenaars Mare-Nookie.  © Artur Widak / NurPhoto / Getty

El País

| Madrid | Elías Camhaji | 04 maart 2022

De Mexicaanse arts en schrijver Arnoldo Kraus reflecteert op het wereldwijde verlangen naar het einde van de pandemie en de opgekropte frustratie van de afgelopen twee jaar.

Arnoldo Kraus (71) is internist, schrijver en oprichter van het Colegio de Bioética (College voor Bio-ethiek). In 2020 publiceerde hij Bitácora de mi pandemia (Logboek van mijn pandemie) en onlangs stelde hij de bundel Suicidio (Zelfmoord) samen, met essays van twintig auteurs. Kraus, die als docent is verbonden aan de medische faculteit van de Universidad Nacional Autónoma de México, vertelt hoe hij zich tijdens de eerste periode van de pandemie vastklampte aan een gevoel van optimisme, maar dat ‘die hoop verdampte’ naarmate de maanden verstreken. Kraus heeft geen WhatsApp, geen Facebook en geen Twitter. Hij zegt dat hij het redt met zijn oude mobieltje, want hij praat liever met zijn patiënten dan dat hij zijn tijd verdoet met het sturen van berichtjes. 

Verder lezen?
Kwaliteitsjournalistiek kost geld. Maar je wilt 360 misschien liever eerst proberen. Daarom kun je gastlid worden. Je krijgt dan direct 3 artikelen, onze gratis nieuwsbrief en maandelijks een artikel naar keuze.
Ja, ik word gastlid