360 Magazine
| Amsterdam | 14 december 2016Dit is alweer het laatste nummer in 2016. Over twee weken stuurt deze wereld voor miljoenen euro’s vuurwerk de lucht in, en is het gesuis en geknal van munitie één keer dit jaar een feestelijk geluid.
De terugblikken worden nu koortsachtig geschreven, de lijstjes samengesteld en de foto’s geselecteerd. Het was wat je noemt een bumpy ride. Maar volgens het toonaangevende blad The Economist gaan we er in 2017 allemaal iets op vooruit. Dat ‘iets’ is dan voor de een iets meer van iets, en voor de ander iets meer van niets. Politieke onvrede, of onvrede met de politiek, vertaald in populistische oneliners, schijnt helemaal niet goed te zijn voor de economische groei, en toenemende onzekerheid leidt volgens het IMF tot een mondiale hand op de knip. Als je al een knip hebt.
Over een knip gesproken: van alle bekenden en onbekenden die de afgelopen maanden hun laatste adem uitbliezen, bracht de dood van Fidel Castro, zo eloquent beschreven door Alma Guillermopriet, bij mij een knip-gerelateerde herinnering terug.
Met verse dollars kon ze naar de “alles-1-dollar-winkel” in “el chopi”, de net geopende shopping mall even verderop. Ze had al een plastic schaal, twee paar pantoffeltjes, drie kaarsen, een haarknip en een flesje mierzoete parfum
Tijdens de período especial – een eufemisme voor de diepe crisis waarin Cuba in de jaren negentig was beland – logeerde ik bij de familie Cruz in Havana. Hun naar Mexico – waar ik destijds woonde – uitgeweken zoon Ricky had een enorme sporttas met cadeaus meegegeven. Ze trokken het plastic geval letterlijk uit elkaar. De babykleertjes vlogen in het rond. Veel te grote gymschoenen – maar wat hinderde dat nou, een paar proppen watten aan de voor- en achterkant en hup, trots de straat op. Moeder Gloria wachtte op haar knip, die steeds leeg heen en vol weer terug werd gestuurd. Met verse dollars kon ze naar de ‘alles-1-dollar-winkel’ in ‘el chopi’, de net geopende shopping mall even verderop. Ze had al een plastic schaal, twee paar pantoffeltjes, drie kaarsen, een haarknip en een flesje mierzoete parfum. Alles van zeer slechte kwaliteit. Wat maakte het uit, het kostte maar 1 dollar en het ging erom die dollars uit te kunnen geven. Want van kopen word je gelukkig, ook al is het maar even. Ricky stuurde meestal wel een knip mee, maar deze keer? Gloria stortte zich als laatste op de tas en trok met een felle ruk de bodem eruit. ‘De money, nada!’ riep ze woedend, de schommelstoel in de hoogste versnelling.
Voor haar en iedereen die naar een knip verlangt, hopen we dat The Economist het goed heeft, en dat de hernieuwde diplomatie met de VS in Cuba tot een lichte welvaartsstijging zal lijden.
Een gelukkiger 2017 alvast.
