Door de droogte kan Spanje, met reservoirs die er sinds 1995 niet slechter aan toe zijn geweest, niet voldoen aan zijn internationale verplichtingen om water over te dragen aan Portugal voor de bekkens van de Douro en de Taag.
‘Ik heb het nog nooit zo gezien.’ Die uitdrukking wordt de laatste maanden steeds minder gebruikt om de gevolgen te beschrijven van de ernstige droogte die een groot deel van het Iberische schiereiland heeft getroffen. Maar in dit geval worden de woorden niet door zomaar iemand uitgesproken. Dit is Arturo de Inés, drieënnegentig jaar. Hij zit op een enorme granieten rots aan de rand van het droge ravijn waarin het Almendra-stuwmeer is veranderd. Het ligt tussen de provincies Zamora en Salamanca, op een steenworp afstand van Portugal. Arturo de Inés is al meer dan veertig jaar burgemeester van Villaseco de los Reyes, dat iets meer dan driehonderd inwoners telt. Hij is tevens voorzitter van de organisatie Cabeza de Horno in Salamanca, die honderdzeven gemeenten van drinkwater voorziet. En die dorpen verkeren in spanning over de mogelijkheid dat ze zonder drinkwater komen te zitten vanwege het lage peil van de Almendra, die nu op 25 procent van zijn capaciteit staat.
