Moet diepzeemijnbouw worden gereguleerd om de energietransitie te steunen?

De bodem van de diepzee herbergt enorme hoeveelheden metalen die cruciaal zijn voor de energietransitie, zoals nikkel en kobalt. Maar wegen de risico’s van diepzeemijnbouw op tegen het gewin?

‘Donald Trump heeft gelijk dat hij achter metalen in de diepzee aan gaat’

‘Milieuactivisten zouden het VN-orgaan dat diepzeemijnbouw reguleert juist moeten aansporen om het mogelijk te maken,’ stelt The Economist. Onder het oppervlak van de Stille Oceaan ligt namelijk een schat aan mineralen: 270 miljoen ton nikkel en 44 miljoen ton kobalt. Het is daar in de loop van miljoenen jaren deeltje voor deeltje terechtgekomen en heeft zich opgehoopt tot metalen knollen. Deze liggen in een gebied van 4,5 miljoen vierkante kilometer op de zeebodem, de Clarion-Clipperton Zone (CCZ), 800 kilometer ten zuidoosten van Hawaï. ‘Deze metalen zouden kunnen helpen om tijdens de energietransitie van fossiele brandstoffen aan de langetermijnvraag te voldoen, en tegelijkertijd het menselijk lijden en de ecologische schade door de winning van kobalt en nikkel op land te verminderen.’