Het beste uit de nieuwe en oude muziek

Annie Clark brandt de jongensclub af op het moeiteloze album St. Vincent

In de betrekkelijk korte tijdsspanne waarin inmiddels vier albums van St. Vincent zijn verschenen, is Annie Clark een soort icoon geworden. Dat is geen verrassing – ze is slim, geestig en mooi, en haar muziek levert snelle bevrediging op, intellectueel maar hoekig als zij is. Wat de singer/songwriter/gitarist echter pas echt aan de top heeft gebracht, is de manier waarop zij zich verzet tegen de classificatie van haar werk als ‘vrouwelijk’. Er gaat iets heel geslepens schuil in haar kunst en haar persoonlijkheid, en of dat nu het gevolg is van een soort zendingsdrang of van het simpele verlangen om de gebaande paden van de rock uit de weg te gaan, er iets iets vreemds en prachtigs uit voortgekomen: ze heeft ons een klein beetje broodnodige vaart gegeven bij onze pogingen het tijdperk van de Vrouwen in de Rockmuziek achter ons te laten. Haar imponerende nieuwe album levert ons af op de drempel van een nieuw tijdperk en daagt ons uit ons een wereld voor te stellen waarin vrouwelijke artiesten niet worden neergezet als feitelijke buitenstaanders.