Spoken uit een oorlogsverleden

| 07 januari 2020

Afghanistan-veteraan Bryan Box kon niet meer wennen aan het hectische leven en vond zijn redding als boswachter. Maar ook in het Wisconsinse woud laten zijn overleden vrienden hem niet met rust.

© Casey Horner / Unsplash
© Casey Horner / Unsplash

Elke ochtend begin ik mijn dienst door mijn boswachtersuitrusting aan te trekken. Het is minder zwaar dan mijn plunje in Afghanistan, met verf en al weegt het misschien een kleine twintig kilo. In plaats van het feloranje vest dat mijn collega’s dragen, trek ik nog altijd mijn oude legervest aan, dat ik destijds over mijn uniform droeg. In het munitievakje zit nu de Relascope die ik gebruik om boomhoogtes te meten, en in de zogeheten dump pouch zit mijn clipboard met datakaartjes, en ook kan ik er de wilde paddenstoelen en uien in kwijt die ik onderweg verzamel. Dan nog de verfspuit en de container met een kleine twintig liter verf op mijn rug gespen en ik kan op pad.

Verder lezen?
Kwaliteitsjournalistiek kost geld. Maar je wilt 360 misschien liever eerst proberen. Daarom kun je gastlid worden. Je krijgt dan direct 3 artikelen, onze gratis nieuwsbrief en maandelijks een artikel naar keuze.
Ja, ik word gastlid