Binnenkort is in Amsterdam een fototentoonstelling te zien van de Peruaans-Amerikaanse kunstenaar Tarrah Krajnak. Ze groeide op als vrouw van kleur in een bijna volledig witte buitenwijk. Terugkerende thema’s in haar werk zijn haar eigen lichaam en ballingschap.
De Peruaans-Amerikaanse kunstenaar Tarrah Krajnak wil de canon van de westerse fotografie aan de kaak stellen en een nieuw voorstel doen waarin zij zich als vrouw van kleur beter kan herkennen. Want wie en wat wordt onthouden als onderdeel van het mondiaal archief?
Voor de serie 1979 Contact Negatives ensceneerde ze een performance met beelden uit kranten uit haar geboortejaar. Krajnak wilde zichtbaar maken hoe herinneringen worden geconstrueerd en gearchiveerd, een interesse die voortkomt uit haar eigen persoonlijke achtergrond.
Maar bovenal gaat het om het verlangen om te herstellen wat verloren is gegaan
Krajnak werd geboren in een weeshuis als dochter van een alleenstaande moeder die verdween en haar achterliet bij de nonnen. Een Slowaaks-Amerikaans stel uit een mijnstadje in het oosten van Pennsylvania adopteerde de kleine Tarrah, die vervolgens samen met een geadopteerde zwarte broer en zus werd opgevoed in een bijna volledig witte buitenwijk. De fotografie ontdekte ze op de Wesleyan-universiteit in Ohai. Nu hangt haar werk in Amsterdam. Terugkerend thema is haar eigen lichaam en ballingschap: verbonden zijn door uitsluiting. Maar bovenal gaat het om het verlangen om te herstellen wat verloren is gegaan.
Tarrah Krajnak: Shadowings, a Catalogue of Attitudes for Estranged Daughters, Huis Marseille, Amsterdam, 28/10 t/m 25/2
